Toen de grootste misdaad tegen de mensheid al een tijdje gaande was, verscheen Cecile terug in ons leven. Bij wijlen was Cecile voor langere tijd uit zicht. Dat hadden Geliefde en ik al ervaren maar de laatste keer was ‘t anders geweest. Er werd toen letterlijk afstand gecreeerd want Cecile wilde samen met haar gezinnetje emigreren, en wel naar Noorwegen. Een grote stap en hoe jammer wij ‘t ook vinden, haar besluit staat vast. Noorwegen heeft Ceciles hart gestolen en Cecile - altijd in voor verandering, en al helemaal als ‘t om verhuizingen gaat - gaat voor het nieuwe en de ruimtelijke vrijheid want in Norge kan je voor relatief weinig geld een plattelandswoning kopen met een aardige lap grond eromheen. Een mens heeft uitzicht nodig! Dat was en is in Nederland schier onmogelijk.
De landsverhuizing pakt anders uit dan verwacht. Pal voor de aftrap van de plandemie keert Cecile met de twee kinderen terug naar Nederland. Haar man blijft achter. Hun relatie is in Noorwegen stuk gelopen. Wij maken ons zorgen, begrijpen de scheiding niet goed maar Cecile zou Cecile niet zijn als ze er niet ook een positieve draai aan kan geven. Ze voelt dat ze in Nederland moet zijn als het corona-theaterstuk wereldwijd in scene wordt gezet. Ze weet dat ze hier dingen te doen heeft. Het coronabedrog zet Cecile in haar kracht, een uitdrukking die we de komende jaren onder de mensen die zich wakkeren zijn gaan noemen vaker zullen horen maar als ze echt op iemand van toepassing is dan is ‘t wel Cecile. Zij voelt zich helemaal in haar element, vindt het machtig interessant wat er allemaal en eindelijk aan de oppervlakte komt drijven. Ze straalt en stroomt van de energie en vertrouwen.
Het zal nog tot oktober 2020 duren voordat we Cecile ontmoeten en sindsdien is ze in ons leven gebleven. Cecile loopt nogal vooruit op ons qua spirituele ontwikkeling. Wij zijn daar niet zo mee bezig waren. Het woord kwam nauwelijks in ons vocabulaire voor. Ik herinner me een kennismakingsgesprek met een buurvrouw-met-een-Bhagwannaam toen we nog maar net ons huisje in de Achterhoek hadden, zeker tien jaar geleden, die na de toelichting van haar exotische naam verwachtingsvol en als vanzelfsprekend aan ons vroeg “En, wat doen jullie op spiritueel gebied?” We stonden met onze mond vol tanden en lachten wat schaapachtig. Wat krijgen we nou, dachten we.
Nee, wij zijn meer van de ratio, het gezonde verstand. Hoe goed het contact met Cecile pre-corona ook was, we haakten wel eens af als zij in onze ogen de zweverige kant op ging. Dat vonden we dan weer jammer. Maar dankzij corona (het houdt nooit op hoeveel corona ons gebracht heeft) beseffen we dat juist wij een inhaalslag te maken hebben en zijn we dankbaar voor wat Cecile ons aanreikt. De coronaleugen is zo immens groot en doorzichtig dat we er nu wEl voor open kunnen staan. Dat we in feite voor alles open staan. Als ze hierover liegen, zo redeneren we, waarover hebben ze dan allemaal nog meer gelogen? Of, nog erger, waarover hebben ze niet gelogen? Wat weer niet wil zeggen dat we alles voor zoete koek aannemen, we staan nog steeds met beide voeten op de grond, maar deze ontdekkingsreis, deze bewustwordingsreis is een noodzakelijke overlevingsreis die niet meer gestopt is.
Zo gaan we in juni 2022 op een snikhete dag met Cecile, en Freek uit de Verbindingsgroep Z., naar een tweedaagse lezing van compleetdenker Frans Heslinga over zowel Tartaria als de platte-aarde-theorie! Gewoon omdat het kan. Op de zolder van een midden in de Achterhoek gelegen boerderij waar vaker spirituele bijeenkomsten worden gehouden en waar de ramen wijd tegen elkaar open zijn gezet omdat het anders niet uit te houden is, is een gekleurd en prettig gezelschap van een man of vijftig dorstigen naar nieuwe informatie bijeen gekomen, informatie die misschien wel bewust voor ons verborgen is gehouden. De mensen mengen zich wederom gemakkelijk, de nieuwsgierigheid andere wakkeren te ontmoeten is er nog altijd.
De zaterdagmiddag is geheel gewijd aan Tartaria, het rijk dat volledig uit onze geschiedenisboeken zou zijn geschrapt, dat technologisch hoog ontwikkeld zou zijn geweest, dat gebruik maakte van Vrije Energie en dat zo’n 250 jaar geleden ten onder zou zijn gegaan door enorme modderstromen, ook wel The Mud Flood genoemd. Heslinga, die vanwege een recent opgelopen voetblessure gedwongen is bij zijn powerpointpresentatie te gaan zitten, laat honderden slides zien van majestueuze gebouwen die we in de huidige tijd niet eens zouden kunnen nabouwen, legt hij uit, - de techniek om dat te doen zou verloren zijn gegaan! - en gebouwen waar de ramen van de onderste verdieping half in de grond zitten. Een behoorlijk afwijkend en eigenzinnig perspectief. Zo hebben we het nog nooit bekeken. Maar bij elk plaatje, hoe lastig soms ook te ontcijferen, weet Heslinga ons op humoristische en tegelijk beslissende wijze te overtuigen van zijn gelijk zodat je langzaam maar zeker warm wordt gemaakt voor Tartaria. Heerlijk, hoe hij het steeds terugkerende woord ‘the aether’ uitspreekt! Aether, iets waar men vroeger, tijdens Tartaria dus, genoeg aan had om van te kunnen leven. Zo gaat het verhaal. Voedsel was eenvoudigweg overbodig! Ik smul van deze openbaringen, al houd ik erg van lekker eten. ‘t Is een plezier naar Heslinga te luisteren maar ‘t duizelt me, niet eens zo zeer door alle bizarre beelden van delen van fossiele reuzen in bergketens maar vooral van de hitte die op deze zolder ondraaglijk aan het worden is. Hoe houdt de man het uit? Ik ben al snel meer bezig met me op m’n adem te concentreren om niet flauw te vallen dan dat ik nog aandacht heb voor Heslinga’s fantastische verhaal. Zo’n gevoel, en ik ben niet de enige. In de pauze houd ik ‘t dan ook voor gezien, ik ga die bloedhete zolder vandaag niet meer op. Cecile is zo lief me even naar ons huisje te rijden waar het onder de bomen graden koeler is en ik alvast de pizza’s voor die avond verder kan voorbereiden. (Gelukkig hebben we destijds, PC, pre-corona, geen zonnepanelen genomen want die houden de hitte juist vast en warmen de omgeving op.)
En zo rijden Cecile en ik samen over de plattelandswegen en zien we hoe schitterend en heerlijk sappig groen de Achterhoek er weer bij staat. Je kunt met je eigen ogen zien dat er niets aan de hand is met de natuur en toch moet je geloven dat er zich een klimaatramp aan het voltrekken is. Stikstof, CO-2, en ja MENSEN, het zijn volgens het staatsnarratief ineens vijanden geworden! Van planeet aarde! De clowns! En dan die armzaligen die zich deze kulpraatjes wijs hebben laten maken… Want het is allemaal niet aantoonbaar. Cecile en ik praten en lachen over van alles en er wordt zelfs op lichte wijze unfinished business tussen ons aangeroerd van lang lang geleden, toen we minder close waren dan nu. Het is goed het er even over te hebben, hoe verschillend we ook zijn, we kennen elkaar nu een stuk beter. Corona heeft mijn vertrouwen in de mensheid enigszins hersteld. Dat wil zeggen in zo’n 10 tot 15% ervan en hopelijk volgt meer.
Die nacht verdrijft een onweersbui de hitte uit de Achterhoek en is ‘t de volgende dag op de boerderijzolder uit te houden. Heslinga is eveneens paraat en begint met een vraag aan de zaal: hoeveel mensen geloven dat de aarde plat is? Er gaan zowaar een paar handen de lucht in wat Heslinga genoegen doet. Wij houden ons stil en luisteren aandachtig naar Heslinga’s meesterlijke vertelling die net als de dag ervoor met plaatjes wordt bekrachtigd. Er zijn metingen gedaan die aantonen dat de aarde niet rond kAn zijn, legt hij uit. Ik had dat al eerder gelezen en er in podcasts over gehoord maar er nooit veel van begrepen en ook Heslinga’s uitleg brengt me niet verder dan dat de waarheid waarschijnlijk ergens in het midden ligt en is de aarde niet rond en evenmin plat maar iets van een ovaalvorm, een soort basketbal, wie zal het zeggen? En wat doet het er eigenlijk toe of de aarde rond of plat is? Wat er wEl toe doet is dat er bewust informatie van ons is weggehouden. Dat is wel erg, dat is belangrijk te beseffen. Dus petje af voor Heslinga die zelf op onderzoek is uit gegaan, iets wat we allemaal zouden moeten doen in het geval je iets echt wilt weten want Google en Wikipedia, weten we inmiddels, die gaan het je juist niet vertellen, die houden zich braaf aan de voorgeschreven werkelijkheid. Om over AI maar te zwijgen maar dat is in 2022 nog geen afleidingsonderwerp, waar een paar jaar later ineens niemand meer zonder CHAT-GPT kan want “zo handig” terwijl de gebruikers er vooral dommer door worden. Chat-gpt, digitale heroine voor de nieuwe verslaafden…! Maar dit terzijde.
Zo fascineert het konijnenhol der konijnenholen Antartica mij enorm. Daar doen de wildste verhalen de ronde over maar wat is daar echt aan de hand?Wat de boven-ons-gestelden ons daar nu over laten weten, is te absurd, en juist dat wordt geloofd en geaccepteerd. Als we uitzoeken hoe het werkelijk zit, wat voor impact, wat voor gevolgen zou dat dan hebben? Zo lust ik er trouwens nog wel een paar. Wat als de waarheid rond 9/11 algemeen bekend wordt? Want dat het naar buiten gebrachte verhaal niet klopt kan inmiddels iedereen weten. Too big to be told?
Of de massale immigratie naar het Westen die onze overheden hebben gecreeerd om ons allen uiteindelijk aan een Digital Idea te koppelen, zogenaamd voor onze veiligheid, om de illegalen tegen te houden, haha, waar je niet meer los van kan komen. Kijk maar naar hoe Great Brittain er in 2025 voor staat. Kun je nog zo massaal op de PVV gaan stemmen, of FvD, die zetbaasjes gaan er gewoon in mee.
Wat valt er door het coronabedrog niet allemaal te leren! Er komt zo veel langs. Het ene rabbit hole is nog niet uitgespit of het volgende dient zich aan. Wat dat betreft is het een opwindende tijd waarin Geliefde en ik ons verbonden voelen met iedereen die deze reis meemaakt.
Cecile is de enige wakkere die we kennen vanuit onze jeugd. Het prettige aan haar is dat ze vragen stelt waar je mogelijk niet direct iets mee kan maar die je wel aan het denken zetten. Ze vult ook niet direct voor de ander in, iets waarvan ik me pas dan bewust ben geworden dat ik er nogal een handje van heb.
We beginnen naar haar bezoek uit te kijken. Al gauw komt ze om de twee weken een vrijdagmiddag en -avond langs met de border collie die nergens van weet, die lekker en gulzig z’n vleesbrokjes verslindt en zich niet bekommert om CO2-uitstoot. We hebben dan zo veel te bespreken want wat gebeurt er niet allemaal in twee weken in ‘normieland’?! Alle opgespaarde bizarre berichtjes uit Het Systeem die wij bewust louter nog indirect tot ons nemen, dat wil zeggen via de onafhankelijke voor ons echte media worden dan onder de loupe genomen. We hebben al snel door dat ‘corona’ slechts het begin is van een agenda die al veel langer gaande is en dat slechts meer meer meer bewustwording daarvan de enige oplossing is om de agenda te doen ombuigen of stoppen. Want wij zIJn met meer. Ja, uiteindelijk zijn wij met meer. Als mensen maar wakker willen worden…. en vervolgens nee gaan zeggen tegen dat wat ze niet willen omdat het niet klopt want het is niet menselijk. Dat het aan dat wakker worden door de meerderheid nogal schort is en blijft een grote frustratie. “Iedereen wordt op zijn eigen tijd wakker als-ie uitgeslapen is,” hebben we iemand horen beweren en daar moeten we het mee doen. Maarrr, wij, minderheidsgroep der ongeprikten, hebben elkaar gevonden, dat geeft vertrouwen en dat is vooralsnog genoeg. Dat telt. Nu. En hoe dramatisch het ook mag klinken, ik besef pijnlijk helder dat ik liever dood ben dan onvrijwillig geprikt. Er zijn ergere dingen dan de dood…. Of zoals Catherine Austin Fitts zegt: “doodgaan is niet het ergste scenario.” Hetzelfde geldt voor Geliefde en ook voor Cecile. Die laatste constateert nuchter en geestdriftig: “we gaan er gewoon nog twee jaar tegenaan! We zien wel!” Cecile weet dat als ze dat echt wil ze zonder hulpmiddelen haar adem kan laten stoppen en er zo een einde aan kan maken. Weer wat later in de tijd zegt Cecile dat ze gelooft in staat te zijn een giftige prik te overleven en het uit haar systeem te krijgen, puur door haar (spirituele) instelling. Het zou zo maar kunnen. Is het niet Wim Hof, de ‘iceman’, die zich een keer heeft laten inspuiten met een uiterst gevaarlijk virus en er noch ziek van is geworden noch aan overleden?
Als Cecile iets heeft, ik noem maar wat, rode huiduitslag, of ergens in haar lichaam pijn of een zeer realistische droom, dat ziet ze dat niet direct als een bedreiging of een probleem maar meer als een ‘uitdaging’, ze vindt het fascinerend. Ze gaat niet naar de dokter maar gaat zelf aan de slag en zoekt uit wat de oorzaak daarvan is of kan zijn.
We luisteren naar onze We Will Not Comply-playlist waar we dankzij Cecile het nummer “Message from the Hopi Elders van Majbritte Ulrikkeholm & Soren Frieboe aan toe voegen. Geweldige tekst. Toepasselijk en ontroerend: “This could be a good time”. We maken wandelingen in het bos, laten de hond los lopen en praten over de lastige kanten van het wakker zijn. Geliefde en ik hebben geen kinderen maar Cecile heeft naast haar twee kids die nog net op de basisschool zitten, twee volwassen kinderen uit een eerder huwelijk. En die volwassen kinderen zijn wel degelijk voor het experimentele prikje gegaan. Verdrietig voor Cecile die natuurlijk haar best heeft gedaan hun voorzichtig en liefdevol uit te leggen waarom zij zich juist niet heeft laten injecteren. Te vergeefs. Ze vertelt dat ze het al gauw los heeft gelaten, zoals al die moeders en vaders dat hebben moeten doen met hun volwassen kinderen. De prikpropaganda is zo overweldigend groot dat je als jong volwassene wel heel sterk in je schoenen moet staan om niet te bezwijken. En wie wil er uitgesloten worden? En op die leeftijd meestal helemaal niet. En anders zijn er wel andere redenen om mee te doen met de meute. Om te kunnen reizen bijvoorbeeld, of te werken. Hoe kunnen ze ook weten dat Big Pharma niet is wat het lijkt? Dat er ook zonder pandemie privileges van je kunnen worden afgenomen als je niet doet wat de voorgeschreven werkelijkheid dicteert? Tussen haakjes, hoe makkelijk zou dat niet met AI gaan… een Digital Idea? Dat Cecile vervolgens niet naar gezinsfeestjes met haar oudere kinderen kan gaan of ervoor wordt uitgenodigd, is schrijnend maar ook hierin weet ze haar weg te vinden en is ze uiteindelijk het contact met haar volwassen kinderen niet verloren. Toch kunnen we niet vergeten welk leed door dit onrecht is verricht. Beter van niet want dan gebeurt het zo weer. Je kunt wel vaststellen dat de begrippen moraal, ethiek en waarden en normen hun status hebben verloren.
Cecile is ook 1 van die dappere moeders die zich niet gek heeft laten maken door vernederende mondkapjesmaatregelen die haar jongste kinderen hadden kunnen beschadigen. Zij ging op onderzoek uit en kwam er al snel achter dat mondkapjes op basisscholen helemaal niet verplicht waren maar slechts aanbevolen. En zo trotseerde zij, en enkele andere bezorgde moeders, de directeur van de basisschool die zich uit angst voor corona dictatoriale trekjes had aangemeten en het liefst iedereen gemuilkorfd had.
Maar veel meer dan over alle ellende te praten, hebben we ‘t over de positieve ontwikkelingen en mooie, verrassende ontdekkingen en altijd is Cecile ons daarin voor. Voordat wij bijvoorbeeld uberhaupt van Ard Pisa gehoord hebben en de kracht en betekenis van hunebedden (en later piramides) heeft Cecile al aan een weekendexcursie bij hem in Drenthe meegedaan en laat ze ons zien hoe je met een wichelroede loopt. Ja, lach er maar om. ‘t Is gewoon leuk om ermee te experimenteren.
Christina von Dreien, het meisje met de paranormale gaven heeft Cecile ook al snel in ‘t vizier. Ik weet niet wat ik van Christina moet denken maar het is fascinerend haar te horen spreken.
Nucleair ingenieur en Iranier Mehran Keshe - omstreden als de hel - heeft dankzij cojona meer of hernieuwde aandacht gekregen voor zijn plasmatechnologie. Terwijl wij nog over de man aan het lezen zijn, heeft Cecile al een workshop Plasma en GaNS gevolgd dat voor balans en heling van je gezondheid en bewustzijn zou zorgen en heeft ze geleerd hoe je zelf CO2 GaNS en plasmawater kunt maken. Cecile onderzoekt de dingen graag zelf.
Vrije Energie en Nicola Tesla is ook zo’n onderwerp waar Cecile en Geliefde enorm op aan slaan. Beiden hebben ze een natuurkundige/wiskundige achtergrond en terwijl ik in de keuken aan de slag ga om een eenvoudige doch voedzame maaltijd te bereiden, voeren zij op zo’n vrijdag in Geliefdes werkplaats vol vertrouwen een piepklein experiment uit dat ook nog lijkt te lukken. Hun plezier valt met geen pen te beschrijven. Zo houden we de moed erin en het leven waard te leven. Het gaat mijn petje trouwens te boven, al kijk ik braaf mee naar de talloze youtube filmpjes die zouden aantonen dat Vrije Energie mogelijk is maar het is fijn en hoopvol te weten dat er wereldwijd mensen mee bezig zijn en dat ook een jonge slimme gast als Karsten van Asdonk ervoor gaat. Zijn boek ‘Energie in overvloed, introductie in vrije energie’ heb ik gelezen. Iedereen kan het lezen. We kunnen zo veel meer, zijn tot veel meer in staat dan we ooit gedacht hadden. En dat geldt voor iedereen.
Cecile is ook degene die ons met Wilfred Leonardo Bastiani in contact brengt. Wilfred, de man van de syntaxgrammar, de man die al voor corona bezig is met de begrippen autonoom en soeverein en daar youtube-filmpjes over maakt. Ik zei het al, Geliefde en ik staan overal voor open, zeker als het om informatie gaat die bewust van ons wordt weggehouden. Dus die filmpjes bekijken we in de winter van 2021 ‘s avonds op de bank en we raken geboeid door het onderwerp en de man. Wilfred legt het verschil uit tussen de begrippen ‘levend mens’ en ‘persoon’ oftewel je stroman. En dat laatste ben jij niet maar is een creatie die de de overheid van jou heeft gemaakt zodat je voor de rest van je leven aan regeltjes gebonden bent die je weghouden van je vrijheid en meer. Het gaat over ‘geboortetrusts’ en hoe de overheid ons na de geboorte-aangifte daarmee in de tang heeft en ons dwingt een zakelijke overeenkomst te sluiten met onze stroman en dus niet met ons als mens want dat kan helemaal niet. Zelfs je auto, of je huis zijn zodoende niet van jou als je ‘t goed bekijkt, iets wat niemand wil geloven. Maarr het goede nieuws is dat je, volgens de autonomie-beweging, soevereiniteit terug kunt claimen als je daar de juiste stappen voor onderneemt. Wat Wilfred heeft gedaan. Om te beginnen is daar het LLC-formulier (LiveLifeClaim) dat je dient in te vullen, geschreven in syntax grammar en moet opsturen naar :Russell-Jay:Gould. de Postmaster in de Verenigde Staten. Postmasters hebben van oudsher een zeer belangrijke functie, ze behoeden de soevereine mens voor de willekeur van de overheid. Cecile voelt er wel voor om dat LLC-formulier in te vullen en regelt een afspraak met Wilfred half december bij vriendin Zonneschijn in ‘t Gooi die niet geheel onbemiddeld is en open staat voor alles waardoor ze dat kan blijven. Voor een vrije gift wil Wilfred ons en enkele andere geinteresseerden wel meer over autonomie vertellen. Wilfred is die zaterdagmiddag snotverkouden maar omarmt ons evengoed lekker stevig, zowel bij aankomst als bij vertrek! De ruimte waarin we zitten is klein en of virussen nu bestaan of niet, ik weet dat ik erop kan wachten en over een paar dagen eveneens snotverkouden zal zijn. Helaas ben ik (nog) niet zo spiritueel om dit met een of andere mantra of spirituele oefening af te wenden. Maar ik laat mezelf natuurlijk niet testen. Ja, ik word gewoon verkouden met de vervelende bijwerking dat ik gedurende die tijd niets meer ruik, en wat erger is, proef, zoals me al zo vaak is overkomen. Hoe hebben mensen zich zo gek kunnen laten maken dat smaak- en reukverlies iets nieuws zou zijn dat alleen bij Covid-19 voorkomt? Wilfred laat trots zijn geplastificeerde LLC-formulier zien en legt op zijn onnavolgbare manier uit wat syntaxgrammar is. Het doet me denken aan de Transformationele Grammatica van Chomsky die ik ooit voor m’n studie Nederlands heb moeten bestuderen. Een bijna wiskundige manier van naar taal kijken. Wat had ik daar een hekel aan. Het had zo weinig met levende taal te maken. En toch heb je syntaxgrammar nodig (want elk woord is eenduidig) om je LLC-formulier in te vullen en alles wat er daarna eventueel nog volgt om jezelf als soeverein mens terug te claimen. Zo gaat althans het verhaal. We bewonderen allemaal Wilfreds exemplaar en dan wordt het al gauw een wat chaotische doch gezellige middag waarin Cecile en nog een paar anderen direct proberen dat LLC-formulier in te vullen wat ik jammer vind want dat kun je toch net zo goed later thuis doen in alle rust? Wilfred weet zo veel, grijp je kans hem te bevragen en al zit er ogenschijnlijk niet zo veel structuur in, we besluiten een vervolgafspraak voor het nieuwe jaar te maken. En zo geschiedt. Zaterdag 16 april 2022 leven we allemaal nog en komen we weer bijeen bij Zonneschijn. We zitten buiten in ‘t zonnetje en luisteren naar de sympathieke Wilfred die ‘t voor zichzelf heel goed geregeld heeft, die van de hoed en de rand weet maar die moeite heeft om een coherent verhaal te vertellen hoe hij dat zoal voor elkaar heeft gekregen. Ik merk dat mijn aandacht verslapt en liever naar de drie spelende honden op het grasveld kijk. Het zal de laatste meeting met Wilfred zijn. Wel zal ik mijn LLC-formulier daarna nog invullen en opsturen wat nog een gedoe is en best wel kostbaar.
Maar dan komt Karen Hamaker-Zondag in ‘t vizier. Nooit van die vrouw gehoord. Jorn Luka biedt haar een podium in zijn podcast waarin ze op een groot publiek enorme indruk maakt met haar kennis over astrologie en het werk van psychiater en psycholoog Carl Jung zodat we leren wat schaduwwerk inhoudt, een concept van Jung, waar Cecile al mee vertrouwd is maar wat voor mij dan weer een eye opener is. Het zal nog vaak voorkomen dat Cecile mij een spiegel voorhoudt als ik weer ‘ns te snel kritiek heb op iets of iemand en ze oppert dat die kritiek uiteindelijk meer over mij zegt dan over die ander. Telkens als dat gebeurt, is het alsof ik in een val ben getrapt en schrik ik. Zo zet Cecile me weer aan het denken.
Karen Hamaker-Zondag heeft het ook over autonomie en dat het autonoom-zijn voornamelijk in je hoofd zit. Ieder mens is al soeverein! Je hoeft echt niet al die formulieren in te vullen als je dat niet wilt of te veel gedoe vindt. En dat is het, weten we nu. Karen weet er wel veel van af en van de geschiedenis van het geldsysteem en de machten erachter. Als Hamaker iets niet begrijpt dan kan ze dat niet hebben en bijt ze zich er net zo lang in vast tot ze het wel begrijpt. Zo zit ze in elkaar en daarbij helpt ook de uitspraak van Karens vader die vroeger tegen haar zei: “houd je gedachten rein!”. Karen weet de kijkers niet alleen te boeien door haar kennis van zaken die verder reikt dan Het Systeem, ze weet je ook te inspireren en te motiveren dingen uit te zoeken. September 2022 gaan we naar een lezing van haar in de buurt - Freek gaat weer mee - die grotendeels gewijd is aan de mogelijkheden van autonoom leven. Hamaker is bezig er een cursus over te maken die ‘Niets is wat het lijkt’ heet en die een maand later on line te volgen zal zijn waarover je dan weer vragen kan stellen in een app-groep. Voor de nuchtere Freek is de lezing iets te hoog gegrepen. Er lijkt een ‘spoke’ achter in de zaal te zitten die door middel van irritante interrupties Hamaker uit haar evenwicht probeert te brengen wat faliekant mislukt. Na afloop van de inspirerende lezing voegt Geliefde Hamaker bemoedigend toe dat we met haar meereizen. Wat fijn dat er een Karen Hamaker-Zondag bestaat, denken we. Cecile, die Hamaker ook graag volgt, merkt op dat als je de grootsheid in iemand herkent, je daar zelf ook iets van hebt. Een andere inspirerende uitspraak van Hamaker is: wees een attractor (of een lichtbaken) voor je omgeving! Dat is zij zeker en weet ik, dat is lang niet iedereen gegeven, hoe wakker je ook denkt te zijn. We zijn dan ook verbaasd als er een kritisch stuk in de Nieuwe Media verschijnt van twee (wakkere) juristen dat Hamaker snoeihard aanvalt. Er zou weinig kloppen van wat Hamaker over autonomie beweert. Voor Geliefde en mij is het duidelijk dat deze twee juristen niet buiten Het Systeem (kunnen of willen denken waardoor de kritiek behoorlijk ongegrond is. We hebben nog steeds vertrouwen in Hamaker en hebben veel baat bij haar cursus Niets is wat het lijkt. Pas veel later zal duidelijk worden dat er aan Karen Hamaker-Zondag ook een minder aangename kant kleeft. Nog steeds ben ik Hamaker dankbaar maar ze blijkt in groepsverband net iets te schooljufferig en dominant om prettig mee samen te werken. Dat is vragen om problemen bij mensen die zich (net) bewust zijn geworden dat ze altijd al soeverein waren!
Het is fijn dat er podcasts zijn waarin mensen aan het woord komen die al veel langer weten dat er ongehoord veel niet klopt aan wat ons zoal wordt voorgeschoteld en, alsof het normaal is, door de strot geduwd en die zelf op onderzoek uit zijn gegaan naar hoe de vork wel in de steel zit. Vaak door intuitie, een soort innerlijk weten gedreven. Hun aantal is verbazingwekkend groot. Ik noem alleen een Door Frankema, die al in 2014 het boek VACCINVRIJ! schreef. Jorn Luka - alweer - gaf haar in augustus 2021 een podium in zijn podcast waarin ze onze ogen voor goed opende aangaande vaccins, die idiote gewoonte om mensen te injecteren met een of ander goedje. Wat heb ik nu een spijt dat ik 1 keer, pal voor cojona nota bene, de griepprik heb genomen. Niet omdat ik me erna een paar dagen niet zo lekker voelde, grieperig, zeg maar, maar omdat ik dankzij Frankema weet wat er allemaal aan zo’n ‘vaccin’ moet worden toegevoegd om ‘t uberhaupt iets te kunnen laten doen in je lichaam. Dat alleen al is schrikken hoor. Want het zijn additieven die op geen enkel lijstje voorkomen van gezonde produkten voor de mens. Zieke stoffen in een mens spuiten om ‘m beter te maken? Dat de industrie en alle andere napraters standaard beweren dat aluminium, ik noem maar wat, in zulke kleine porties geen kwaad kan voor de mens, maakt het er niet beter op.
Als ik in de zomer van 2025 de 7e herdruk van haar boek (in eigen beheer uitgegeven) lees weet ik al na het eerste hoofdstuk dat vaccineren waanzin is en dat dat hele RijksVaccinatieProgramma geen enkel recht van bestaan heeft en vandaag nog gestopt zou moeten worden. Vooral voor baby’s en kinderen. (Wie weet bijvoorbeeld dat baby’tjes van een paar maanden, weken of dagen een net zo grote portie van een willekeurig vaccin krijgen ingespoten als volwassenen? Zo’n klein wezentje dat gezond geboren is inspuiten met ziekmakende stoffen? Wie verzint zoiets?) Van alle kanten heeft Frankema het fenomeen vaccineren bekeken. Vanuit de overheid (RVP), de ouders, het consultatiebureau, de Pharmaceutische industrie, het Lareb, huisartsen, ouders van kinderen met vaccinatieschade, echt van alle kanten. Je kunt het dus met een gerust hart geven aan jonge ouders die van toeten nog blazen weten, wat wij in 2025 hebben gedaan bij een neef die net z’n eerste zoon had gekregen. Op hoop van zegen. Je mag vinden wat je wilt van Jorn Luka; wij zijn hem dankbaar voor wat hij heeft gedaan en nog steeds doet: een podium geven aan de meest dwarse denkers en doeners die Nederland rijk is en die je weer een beetje trots maken Nederlander te zijn. Natuurlijk worden deze mensen door de terreur van de meerderheid als complotdenkers geframed - een geuzennaam voor de creme de la creme van de mensheid zou ik zeggen - en al zijn we niet de meerderheid, dat we met velen zijn is onmiskenbaar.
Alleen kijken en luisteren naar deze inspirerende mensen, of hun boeken lezen, is niet genoeg. We moeten en willen in toenemende mate zelf actie ondernemen en ons nog meer verbinden met de ondernemende wakkere mensen in de regio. Zo gaan we op zaterdag 9 april 2022 samen met Cecile een kijkje nemen op de Positiviteitsdag in het buitengebied van Z. die georganiseerd is door Momo die we dan nog niet kennen al zal dat niet lang meer duren want om Momo kan je niet heen als je wakker geworden bent in de Achterhoek. Momo is een van de lokale kanjers die van alles onderneemt om mensen (denk aan de boeren) wakker te schudden en de wakkeren te steunen en de moed erin te houden en hen vooral te doen beseffen dat we het zelf moeten doen. Vandaar haar initiatief: De Positiviteitsdag.
Een half jaar later, oktober 2022, als Momo bij ons een pizzaparty bijwoont, krijgen we te horen hoe ze in de zenuwen heeft gezeten of er die dag uberhaupt wel mensen zouden komen want het weerbericht voorspelde niet veel goeds.
Dat klopt eens een keer. De regen zal die dag onophoudelijk vallen, maar regen kan ons niet tegenhouden, we hebben zin in dit uitje en we stappen rond het middaguur in allerbeste stemming met z’n drieen in ‘t autootje en rijden met de ruitenwisser op ‘t snelste tempo vijf kilometer dieper de Achterhoek in waar we parkeren op een daartoe afgezet weilandje waar aardig wat auto’s staan. De Positiviteitsdag is een soort markt met lekker (bio)logisch en vaak lokaal koopwaar, zoals geitenkaas waarvan Cecile meteen een stuk koopt. De biologisch dynamische boerderij waar die kaas gemaakt wordt, staat, leren we zo’n zes kilometer bij ons vandaan. Goed te weten. Voorts kun je er informatie vinden over gezondheidsprodukten als waterfiltersystemen en cursussen als yoga of iets met klankschalen. Alles is van stal gehaald. Er is een kleine binnenruimte die propvol mensen zit maar de meeste activiteit is buiten. Ondanks de regen komen we allemaal aardige en blije mensen tegen. We zien dat Henriette, van de Verbindingsgroep Z., er is en nog enkele andere bekende gezichten. We lopen een rondje door het aangrenzende bosje waar nog meer kraampjes staan en waar van alles te beleven is, ook voor kinderen. Een hele organisatie. Momo had zich zorgen om niks gemaakt. Zeker. We worden met z’n allen een beetje nat, erger is het niet. Er zal, anderhalf jaar later een vervolg op deze dag komen met nog meer aanbod en variatie en dan zal het zonnetje trouwens wel schijnen, weten we want Geliefde en Cecile staan dan zelf op de ‘Positiviteitsdag Twee’ met hun zelfgemaakte en door Cecile ontworpen Zonnedroogkast. Het woord zegt het al, een droogkast waarvoor je alleen de zon nodig hebt, geen elektriciteit. Als de zon wil en tegenwoordig kun je beter schrijven, mAg schijnen. De zoveelste complottheorie, denkt de bewust onwetende lezer, wat een waardeloos verslag zeg! Ik kan alleen maar zeggen: had ik maar ongelijk! Cloud seeding bestaat! Cecile heeft kleine weckpotjes meegenomen gevuld met stukjes gedroogde vruchten en groentes uit haar zonnedroogkast waaraan belangstellenden kunnen ruiken en proeven om vervolgens te raden wat het is. Dat valt nog niet mee. Maar als je weet wat erin zit dan herken je ‘t zeker! Kinderen zijn in het ruiken en proeven veruit ‘t beste, blijkt. Handig zo’n droogkast en de belangstelling is dan ook groot.
Er ontstaan waardevolle contacten op zulke dagen. Mensen willen en kunnen elkaar helpen en samenwerken. Geinspireerd door de Positiviteitsdag zal er een jaar later door Achterhoeker Barry De Andere Marktdag worden georganiseerd in een van de lieflijke dorpjes van De Achterhoek waar een bekende wakkere genoeg ruimte heeft die hij wil delen en waar je alleen contant kunt betalen. [Alweer een complottheorie natuurlijk voor de ‘normies’ want contant geld zal noooooiiiit verdwijnen volgens hen.] Het netwerk van bewuste mensen in onze leefomgeving groeit. Mensen ontdekken langzaam maar zeker wat ze werkelijk willen doen of waar ze goed in zijn. Het liefst zo veel mogelijk buiten Het Systeem.
Oudejaarsavond 2021 komt Cecile bij ons en blijft zoals afgesproken slapen. (De kids zijn bij hun vader in Noorwegen.) Na een gebruikelijke eenvoudige doch voedzame maaltijd, blijven we aan tafel zitten en formuleren gezamenlijk drie vragen die we ieder voor zich op papiertjes beantwoorden. De vragen luidden: 1. Wat denk je dat er in 2022 zal gebeuren? 2. Wat hoop je dat er in 2022 zal gebeuren en 3. Wat is het verrassingseffect in 2022. In de categorie 1. verwacht 1 van ons dat er een bankencrash zal plaatsvinden bijvoorbeeld en dat daarna contant geld snel zal verdwijnen. Ook: dat er een parallelle samenleving zal ontstaan. Cecile heeft bij deze vraag geschreven dat er 2 zonnen zullen worden geprojecteerd door de kabal om de mensheid nog meer in verwarring te brengen en angst aan te jagen. Op de tweede vraag, wat hoop je dat er volgend jaar zal gebeuren? schrijf ik dat er meer mensen bewust/wakker zullen worden. Maar ook, dat Het Systeem volledig in elkaar zal storten, liever eerder dan later. Niemand van ons voorziet de gecreeerde oorlog tussen Rusland en Oekraine die in februari wel degelijk begint waardoor cojona ineens totaal niet meer belangrijk lijkt en de meerderheid daar weer braaf achteraan sukkelt en ook een gedeelte van de zogenaamde wakkeren trouwens. Daar waar ze tijdens cojona een foto van opgestroopte mouw plaatsten, verschijnt nu een pro Oekraineplaatje.
Van onze verwachting voor verandering is niet veel uitgekomen, stellen we precies een jaar later vast. We zijn wel wijzer geworden want we weten dat er al heel veel langer krankzinnige dingen gebeuren en dat gaat maar door. Tenzij je in staat bent details te herkennen van mislukte manipulaties.
Op 1 januari 2022 besluiten we impulsief bij mijn schoonmoeder in Nijmegen langs te gaan wat zij enorm leuk vindt maar wat voor ons drieen enigszins een beproeving wordt. De vrouw die zich bewust nooit heeft laten injecteren met de griepprik en die haar hele leven gezond leeft en eet (“Oh, als mensen toch eens zouden stoppen met vlees te eten” is wEl voor het experimentele vaccin gegaan en niet 1 x maar met alle bonusboosters er achter aan. Ze wil er niet over praten. “We kunnen het toch ook over andere dingen hebben,” zegt ze. Het zal een gevleugelde uitdrukking worden van alle vrienden en familie die niets van ons begrijpen. Wij, die nog vol zijn van het cojonabedrog, kunnen het niet laten er toch verwijzingen naar te maken want de gekte gaat maar door. Niet expres maar hoe kun je het er niet over hebben? “Het is voor mij een kleine moeite om een mondkapje voor te doen hoor,” zegt mijn schoonmoeder lakoniek.
Het wil er bij haar niet in dat er mensen bestaan bij wie het niet alleen om geld draait maar letterlijk koste wat het kost ook om macht over anderen te verkrijgen door middel van manipulatie, liegen, bedriegen, moorden, drang, dwang, en controle.
Het raakt haar niet echt als Cecile, die er tranen van in de ogen krijgt, vertelt dat ze de kerst niet met haar volwassen kinderen heeft kunnen doorbrengen door de idiote en discriminerende maatregelen die de bevolking is opgelegd. Wel zegt de gevaccineerde schoonmoeder bij het weggaan van ons allemaal te houden. Maar de wig die er tussen ons geschoven is, is niet 1,2,3 weg te halen…. die is te voelbaar.
Soms verlang ik terug naar de saamhorigheid en overzichtelijkheid van de cojonaplandemie. Een ding is zeker, zonder de verbinding met Cecile was die tijd een stuk onaangenamer geweest. Ik hoop voor alle ongevaccineerden dat ze zo’n vrouw of man als Cecile tijdens de plandemie in hun omgeving hadden.
Cecile is in ons leven gebleven, maar dat heb ik al gezegd.